Fuckbook

Let me introduce you to Fuckbook. If you have a profile here you can constantly place your photos of “Look how amazing am I” series, when you are clearly not (at least not to everyone), photos of your cousin with the cellulite leaning out from underneath her pants, and your aunt before her depilation session when doing some gardening.

OK, maybe it was your aunt that tagged you. Now is all of us who have to see it.

A real parent user of Fuckbook wouldn’t live a day without posting pictures of their baby. So, the babies are crying on Fuckbook, show filthy mouths, in the best case scenario they are just staring from the photo on at those people who maybe don’t wish to see them or those who would love to have the babies too, but for some reasons can’t. Sometimes those reasons could be as serious as the delight of a Fuckbook mother, but never mind, as long as she is happy. Ten years ahead or so her child will hate her for posting these photos. By that time they will be hanging on the servers around the world and an old forgotten family member - uncle Joe will be truly enjoying them.

What else can you do on Fuckbook? Use it as a tool to promote your religion. Doesn’t matter, that your “friends” might have a different one or not be religious at all. Your religion is the “right one” anyway, so of course there is no issue and you should supply your daily updates from heaven.

I know that you know, that I am talking about Facebook, but you don’t know why I am calling it Fuckbook yet.

I name it Fuckbook because we treat Facebook like a Fuck-book, the place where we can put whatever on, regardless of whether it adds to the value of our self image and most importantly to other people’s lives.

You would tell me that this is your profile, so you can do what you want on it. Well, did you pay for your this profile so it’s yours? Your profile is visible to everyone who you added as your friend, unless you restrict your account settings, so just certain people will be able to see it. If you say, that the private stuff you put on is for your family or close friends abroad, select them as the recipients of your exciting activities, not the whole world, because trust me, the world can go forward without you.

If you believe that your have an extraordinary life, that deserves a special attention restrict your account setting, so that only you can see your Facebook profile.

Self adoration is very fashionable these days!

Nothing wrong with a bit of Ego willing to share some good news with your Facebok “fans”, put a jolly photo from your trip to Wonderland, but not every day, not five times per day and not of every fart you make!

By writing this post I obviously assume, like me, you have a profile on Facebook. There could be a thousand reasons why to have one or not, but there is no reason why we should not have manners on it.

WERSJA POLSKA / POLISH VERSION

Pozwól, że przedstawię ci Fuckbook. Jeśli masz na nim swój profil możesz bez przerwy wrzucać swoje zdięcia z cyklu “Popatrz jaki/a jestem wspaniały/a”, nawet jeśli nie jesteś (przynajmniej nie dla każdego), zdięcia twojej kuzynki z celulitem wychyląjacym się spod jej spodenek czy twojej cioci przed zabiegiem depilacji, kiedy to uprawia koperek lub inne włochate warzywka.

OK, może to wlaśnie ciocia cię na owym zdięciu zatagowała. Tak czy siak, teraz to my wszyscy musimy je oglądać.

Prawdziwy Fuckbookowy rodzic nie przeżyje dnia, bez wrzucenia fotki swojego dzidziusia. Tak więc, dzieciątka płaczą na zdięciach na Fuckbooku, ukazują swoje umorsane mordki, a w najlepszym przypadku gapią się z fotek na tych, którzy tak naprawdę wcale nie mają ochoty ich oglądać, lub na tych, którzy też chcieliby posiadać dzieci, ale z różnych powodów mieć ich nie mogą. Czasami powody te są tak samo poważne, jak zachwyt Fuckbookwej mamy nad swym dzidziusiem, lecz nie jest to istotne. Ważne, że owa mama jest zadowolona.

Za dzięsieć lat to dziecko będzie mamusię nienawidzieć za notoryczne umieszczanie tych zdięć w sieci. W tym czasie fotki już będą wisiały na licznych światowych serwerach, a dawno zapomniany członek rodziny – wujek Józek będzie miał z tego powodu niesamowitą przyjemność.

Co jeszcze możesz zrobić na Fuckbooku?

Użyj go jako narzędzia do promocji twojej religii. Nie ważne, że twoi “friends” są innych wyznań, bądź w ogóle ich nie mają. Twoja religia jest tą “właściwą”, więc co za problem, aby na bierząco informować ich o aktualizacjach z niebios!

Wiem, że już wiesz, że mówię o Facebook’u ale nie wiesz jeszcze dlaczego nazwałam go Fuckbook.

Nazwałam go tak, ponieważ często używamy Facebook’a jak Fuck-booka – miejsca, gdzie można umieścić cokolwiek, bez znaczenia, czy doda to wartości naszemu auto image, lub co najważniejsze życiu innych ludzi.

Powiesz mi, że to jest twój profil i możesz sobie na nim umieszczać, co ci się rzewnie podoba. Postawmy sprawę jasno; czy zapłaciłeś/aś za ten profil i dlatego rościsz sobie do niego prawo? Twój profil jest widzialny dla każdego, kogo dodałeś/aś do grona twoich znajomych, chyba że ograniczyłeś/aś dostęp do twojego konta i tylko pewne osoby mogą widzieć je w pełni. Jeśli twierdzisz, że twoje prywatne życie, które dumnie prezentujesz na Facebooku jest dla twojej rodziny lub przyjaciół “na odległość” ustaw sobie ich, jako odbiorców twoich ekscytujacych poczynań, a nie twój cały facebook’owy świat. Wierz mi, ten daje sobie radę bez ciebie.

Jeśli natomiast uważasz, że masz niesamowite życie, które zasługuje na specjalną uwagę, ustaw sobie twe Facebook’owe konto tak, abyś to tylko ty widział/a swój profil.

Samoadoracja jest bardzo modna w tych czasach!

Nie ma nic złego, gdy Ego po troszę chce się podzielić dobrymi wieściami z Facebook’owymi “fanami”, wrzucić radosne fotki z wakacji w Krainie Czarów, ale nie codziennie, nie po pięć razy na dzień i nie z każdego piernięcia jakie wytwarzasz!

Pisząc ten post, oczywiście zakładam, że masz swój profil na Facebook’u. Jest tysiąc powodów, dla których warto jest go mieć, lub też nie, ale nie ma żadnego, dla którego nie trzeba mieć na nim manier.

Hey foreigner, would you go to the Polish Shop? / Hej cudzoziemcu, poszedłbyś do polskiego sklepu?

The Polish Shops. If you live in the UK you don’t have to be Polish to know them. They are everywhere. Big red letters on a white background doesn’t pass unnoticed.

Some shops have broken out from the national colours routine and aspired towards blue…Questioning the design and style of the polish shops in the UK would be a topic for a spare post. Therefore I would like to concentrate only on the customer service in them.

To me, a polish shop here in England used to be provider of wonderful polish bread and a tasty sausage. I say “it used to”, because I reduced my visits in the polish shops of Brighton city.

How come? Where do I start… The shops have a variety of good polish products, lovely locally baked bread and sometimes even fresh typical polish cakes, that every respectful polish mum would make.

The service is generally OK. Why just OK? The sales people are courageous but not friendly -  unless it’s their friends who are visiting the shop.

The owners of the shops in general are helpful and nice, but they are not always around.

Over the years I brought lots of my foreign friends to the polish stores, who really like some of our foods, however they would probably be lost there without me. The stuff isn’t described  in English. How would they know what is what and how to eat it?

I don’t know about all the nations of this universe, but I am certainly sure, that most Brits like to try new things food wise and are always willing to learn about different delights. They wouldn’t have a problem going to a shop with the foreign food to buy something they liked, but they don’t feel encouraged in my view. I don’t blame them.

Imagine, that you are in your own country in the middle of a weird shop with some food that has funny words and letters on it and everyone around is either quiet or speaks in a totally surrealistic language to you. They sort of see you there but don’t really engage with you. They don’t do it, because they are malicious, rude people. They do it because they have no confidence in your language skills themselves and often not very advanced social skills either.

Around two years ago a new polish store was opened on one of the main streets in Brighton. Big shop, not much food, but very friendly guys (at least to me!) and rather questionable hip hop style clothes in its windows. The shop was in a perfect location and with big potential.

 One day, as usual I went there to buy a polish bread. I palpated it (as I normally do) to feel its consistency and quickly noticed, that the bread wasn’t too fresh. I moaned to the guy, who was there that day, that it would take me a week to eat the bread and I can’t have it that way, because it won’t last for the next few days. To my surprise the bloke went to their storage room and brought for me a new fresh loaf of bread! They kept the fresh bread hidden in order to sell first the old bread for its original price!

A few months later the shop was closed. The same people told me: “Well, the location for the shop isn’t good, we had too many supermarkets around”.

I don’t agree. However I am not surprised, that the shop did not succeed.

Please don’ think for a minute that I mention this little story to put you off from going to the polish shops. I just told it, because I find it funny. I am pretty sure, that most polish shops across the UK wouldn’t do such a thing.

I am not trying to say: “Don’t go to a polish shop”. In fact the opposite-  Go and find out what your experience will be like. There will be some polish shops where the customer service is great and the foreigners are welcomed.

My intention of writing this post was to point out, that most of those shops could do so much better for themselves, their potential customers and add to a modern way of promoting Poland. And just to be clear, there is nothing wrong with a traditional way of promoting any country, but not when the tradition is based on parochialism, which does not seem to align with the British culture.

WERSJA POLSKA / POLISH VERSION

Polskie sklepy. Jeśli mieszkasz w Wielkiej Brytanii nie musisz być Polakiem, aby je znać. Są wszędzie. Czerwone wielkie litery na białym tle (bądź na odwrót) nie mogą minąć nie zauważone.

Niektóre obiekty wybiły się z rutyny narodowych kolorów i sympatyzują w stronę niebieskiego… Kwestionowanie wyglądu oraz stylu polskich sklepów w UK to temat na osobny post, zajmę się więc tylko obsługą klienta.

Polski sklep był dla mnie dostarczycielem cudownego polskiego chleba oraz smacznej kiełbaski. Użwam formy czasu przeszłego, ponieważ zredukowalam moje wizyty w oto tych sklepach.

Dlaczego? Od czego zacznę… Sklepy te mają dość duży wybór polskich produktów żywnościowych, pyszny lokalnie pieczony polski chleb, a czasami nawet świeże polskie ciasta, których nie powstydziła by się żadna szanująca się polska mama.

Obsługa klienta jest na ogół OK. Dlaczego tylko OK? Sprzedawcy są uprzejmi, ale nie przyjacielscy, chyba że wizytę w sklepie składaja ich znajomi.

Właściciele polskich sklepów są ogólnie pomocni i mili, ale ci nie zawsze są w nich dostępni.

W ciągu ostatnich lat przyprowadziłam do polskich skelpów wielu moich “nie polskich” przyjaciół, którzy naprawdę lubią niektóre nasze wyroby, nie mniej jednak beze mnie moi szanowni znajomi nie dali by sobie rady. Artykuły spożywcze nie są podpisane po angielsku, a jeśli nawet to nie ma żadnego opisu jak można je przygotować. Skąd mieliby  oni wiedzieć jak i z czym się coś je?

Nie wiem jak wszystkie nacje tego świata, ale na pewno wiem, ze większość Brytjczyków lubi próbować nowych produktów spożywczych i zawsze są skłonni poznawać nowe przysmaki. Nie mieli by oni problemu, aby pójść do sklepu z zagranicznym jedzeniem i kupić, coś co lubią, ale w moim przekonaniu nie czują się oni wrażeniem polskich sklepów zachęceni. Nie można ich za to winić.

Wyobraź sobie, że w twoim kraju stoisz po środku dziwnego ci sklepu z żywnością, na której widnieją jakieś zabawne ci słówka i literki, a dookoła panuje grobowa cisza, bądź też od czasu do czasu ktoś mówi coś w surrealistycznym dla ciebie języku. Ludzie w owym sklepie niby cię widzą, ale nie angażują się w żadne z tobą relacje. Nie robią tego, dlatego, że są nie wychowani czy aroganccy. Robią tak, ponieważ nie mają wiary w ich znajomość twojego języka, a często też nie posiadają większych zdolności komunikacyjnych.

Jakieś dwa lata temu na jednej z głównych ulic Brighton został otwarty pewien polski sklep. Dużo miejsca, trochę w nim mniej jedzenia, ale bardzo przyjaźni ziomkowie (przynajmniej w stosunku do mnie) i raczej wątpliwego gustu hip hopowa odzież na wystawie. Sklep mieścił się w bardzo dobrej części miasta z dużym potencjałem. Pewnego dnia, jak zwykle poszłam tam kupić sobie chlebek. Obmacałam bochenek, aby sprawdzić jego konsystencję i szybko poczułam, że nie jest on zbyt świeży. Zaczęłam więc biadolić do sprzedawcy, że zajmie mi z tydzień zjedzenie tego chleba i nie mogę go kupić w takim stanie, bo mi spleśnieje zanim zdążę go skonsumować. Ku mojemu zaskoczeniu ziomek skoczył szybko do magazynu i przyniósł mi stamtąd świeży, dostarczony tego dnia bochenek chleba! Pieczywo świeże było więc schowane, a sprzedawane to stare oczywiście po tej samej cenie!

Parę miesięcy później skelp zamknięto. Ci sami panowie powiedzieli mi: “To nie dobra lokalizacja, na skelp z żywnością, za dużo wokół super marketów”.

Nie zgadzam się. Nie mniej jednak nie dziwi mnie fakt, że sklep furrory nie zrobił.

Proszę was, nie myślcie tylko ani przez minutkę, że wspominając tą historie chcę powstrzymać was od chodzenia do polskich sklepów w Zjednoczonym Królestwie. Opowiedziałam ją, bo wydaje mi się zabawna. Jestem pewna, że w większości tutejszych polskich sklepów czegoś takiego by nie zrobiono.

Nie próbuję również mówic: “Nie chodzcie do polskich sklepów”. Właśnie na odwrót. Idźcie i zobaczcie sami jakie będzie wasze doświadczenie. Na pewno będą takie polskie sklepy, gdzie obsługa klienta jest miła i pomocna, a obcokrajowcy witani z otwartymi ramionami.

Zamiarem napisania tego posta, było zwrócenie uwagi na fakt, że większość polskich sklepów w UK mogłaby odnieść o wiele większy sukces, co odbiło by się na korzyść ich samych oraz ich klientów, a przy tym mogłyby one dołączyć się do promowania Polski w nowoczesny sposób. Żeby było jasne, nie ma nic złego w tradycyjnym sposobie promowania jakiegokolwiek kraju, ale nie wtedy gdy opiera się on na prowincjonalnym myśleniu, bo takie nie idzie w parze ani z brytyjską kulturą ani dzisiejszym światem.

Every trip can inspire to do something new in life / Każda podróż może inspirować, aby zrobić w życiu coś nowego

Padstow - Cornwall

Traveling is great. Broadens our horizons, teaches us different cultures and can significantly influence us to see the things in a “different” way.

That’s widely known fact. But what comes after we got back home?

I remember, when one of my ex house mates came back from his short trip to Paris and he said that he is so full of energy and now he “really wants to do stuff”, so he cleaned his room and he even got the toilet paper for us! (normally he wasn’t too good at this).

Yes, the energy gained during a nice either small or big trips is priceless. It’s the best and the purest source ever to use for making changes in our lives or applying a new thing in it. And we don’t have to stop on an exceptional purchase of the toilet facilities 

Despite exploring, I always like to use my trips to think about what new I could do in my life or what could I do in a different way. I observe the place I am in during my traveling, I contemplate it and absorb the inspiration. Sometimes the ideas come already on the go, and sometimes after I am back. However they conceive at some point of the journey.

In that way over my recent travels I got inspired to learn French, started writing this blog, got some clothes sewn and improved my diet. Of course I had “valuable” excuses for not doing those things, but I "combated them" with the same inspirational energy which along with the passion for doing something new createda powerful injection of willingness to give those things a go.

I started to finally learn French, as I fell in love with Lille during my Christmas holiday last year and I also appreciated its friendly and very kind people. I love French language, but never had an opportunity to live in a French speaking country. The excuse for not learning this language was, that “it’s so hard to learn the language, if you don’t live in a country where people use it” and “I can’t afford the individual classes”.

After coming back home I found on line native French, but not qualified person who is a great teacher. The classes don’t cost me much, but the standard of them is as good as the classes led by a professional teacher if not better.

When I went for my week holiday to Rio de Janerio I spent most of the time thinking of how to develop my writing skills and start running my own blog. My excuses for not doing it were: a) I don’t have a right table and lighting in my room to seat and write, b) I don’t know if I can write and c) why people would find my writing interesting?
When I got back, one evening I just sat on my bed and started writing. About my most recent experience from Rio. On my bed with my laptop on my knees. Not by the imaginary desk with the “right” imaginary lighting. In fact, I didn’t really need a different room to write. And my writing skills? Well, if I wouldn’t have tried writing, I wouldn’t have never develop or improve them! Simple, but I admit isn’t easy.

The inspiration to begin sewing some clothes came out as an outcome of the tragedy in Bangladesh in April, where the whole building full of garment factories fell down which killed over a thousand people (See post: Made in Bangladesh). However it was during my short stay in Poland in when we reviewed some old fabrics with my mum and decided to sew some clothes of it. The excuse for not doing it until then was that the sewing machine is not working properly. That has effectively put my mum off from sewing for a long time. I admit, it took us ages to sew the dress, (Made in Poland…Stilish Dress), but the pleasure of making something in the name of a mission (sew the clothes, to reduce the purchases of them in the chain shops, who produce their garments in Asia paying famine rations to their employees) gave me a lots of satisfaction. 

I promised myself, that since now on, when traveling to “cheap” countries I will order something to be sewn by a local tailor, so that I can give somebody a job, pay him decent money and have a piece exactly for my size. Indeed, I did this in Mexico and that’s the start of my “project”.

Taking about Mexico... so far I quite significantly improved my eating habits and introduced a variety of healthy products to my diet. Shayla (my host, where I made work exchange) has a very healthy way of eating, mostly based on the raw foods. Fortunately, I did not have any excuses for not doing it. Eating with her in such a nutritious and tasty way, quickly started to make me feel great and that was enough.

 I have more changes on mind, willing to implement and of which ideas began when being in Mexico. Those are bigger, so still growing.

Small and big changes, short or long term, - doesn’t matter. They are all fun and they make our life more interesting.

On the other hand the greatest changes and transformations when traveling can happen in our head or on the level of spirit. And those can stay within us forever.

WERSJA POLSKA / POLISH VERSION

Podróżowanie jest super. Poszerza horyzonty, uczy nas wiedzy o innych kulturach oraz może znacząco wpłynąć na nasz sposób myślenia. To chyba powszechnie znany fakt. Ale co takiego następuje kiedy wracamy do domu?

Pamiętam, jak teraz już mój były współlokator wrócił z krótkiego pobytu w Paryżu, podczas którego nabrał to takiej energi i woli do “robienia rzeczy”, że porządnie wysprzątał swój pokój i nawet kupił dla nas wszystkich nowy papier toaletowy! (na co dzień nie był w tym zbyt sumienny).

Tak, ta energia, którą dostajemy podczas zarówno krótkich jak i dłuższych podróży jest bezcenna. To najlepsze i najbardziej nieskazitelne źródło napędu do przeprowadzenia zmian w naszym życiu, oraz ich wcielania. I nie musimy się zatrzymywać na wyjątkowym zakupie towarów higienicznych:)

Po za odkrywaniem oczywiście, lubię używać moich podróży do przemyśleń nad tym, co nowego mogłabym w moim życiu zrobić, lub co też mogłabym zrobić w inny niż dotychczas sposób. Obserwuję więc miejsce, w którym się znajduje, kontempluję je i wchłaniam inspirację. Czasami pomysły przychodzą już podczas podróży, czasami dopiero po powrocie do domu. Tak czy inaczej poczęte są zapewne na jakimś etapie podróży.

W taki oto sposób podczs moich ostatnich wyjazdów zapragnęłam nauczyć się francuskiego, zaczęłam pisać tego bloga, zlecać uszycie niektórych ubrań i znacząco polepszyłam moją dietę. Miałam też bardzo “ważne” powody, dla których nie mogę, bądź nie dam rady tych rzeczy wykonać, ale zwalczyłam je dokładnie tą samą energią pochodzącą z inspiracji, którą to w połączeniu z pasją, aby zrobić coś nowego utworzyła potężny zastrzyk chęci aby tych rzeczy spróbować.

Zaczęłam w końcu uczyć się francuskiego, ponieważ podczas mojego świątecznego wyjazdu do Lille zakochłam się w tym mieście, ale też doceniłam jego przyjacielsko nastawionych i uprzejmych mieszkańców. Uwielbiam francuski, lecz nigdy nie miałam możliwości aby mieszkać w kraju, posługującym się tym językiem. Moim usprawiedliwieniem, aby się go nie uczyć było: “Trudno nauczyć się języka, w kraju, w którym się nim mówi” I “niestety nie mam pieniędzy na lekcje indywidualne”

Zaraz po powrocie do domu znalazłam w necie Francuzkę, która nie jest kwalifikowanym nauczycielem, ale w nauczaniu jest świetna. Lekcje nie kosztują mnie dużo, a ich standard porównywalny jest z tym u profesjonalisty o ile nie lepszy.

Kiedy wyjechałam na tygodniowe wakacje do Rio de Janeiro, najwięcej czasu spędziłam na rozmyślaniu jak rozwinąć moje zdolności pisania oraz zacząć tego bloga. I tu moje usprawiedliwienia były następujące: a) nie mam porządnego biurka i oświetlenia do pisania w moim pokoju, b) nie wiem, czy potrafię pisać, c) dlaczego w ogóle ludzie mieli by sie interesować tym, o czym piszę?

Jeszcze przed wyjazdem zrobiłam dość pokaźny przegląd blogów, co pomogło mi zrozumieć o czym i jak chcę pisać. Po powrocie, pewnego wieczoru po prostu usiadłam na moim łóżku w pokoju i zaczęłam pisać… o jednym z najzwyczajniejszych ostatnich doswiadczeń z tej podróży. Tak, na łóżku, z laptopem na kolanach, a nie przy wyimagnowanym biurku z porządnym oświetleniem. Tak naprawdę nie potrzebowałam innego pomieszczenia do pisania. Co do zdolności czy talentu piśmieniczego to jak mogłam coś na ten temat wiedzieć skoro nie pisałam?! Przecież gdybym nie spórobowała, nigdy bym się pisania nie nauczyła. Proste, choć nie twierdzę, że łatwe.

Z kolei ispiracja, aby zacząć zlecać szycie ubrań, to był bardziej bodziec emocjonalny po kwietniowej tragedii w Bangladeszu, gdzie zawalił się wysoki budynek pełen fabryk odzieżowych powodując śmierć ponad tysiąca osób (patrz Made in Bangladesh). Nie mniej jednak to podczas mojego pobytu w Polsce w maju przeglądałyśmy stare materiały z moją mamą, co zachęciło nas do szycia. Powód, dla którego do tej pory nic z nich nie szyłyśmy był taki, że stara domowa maszyna do szycia szwankuje, a to skutecznie powstrzymywało moją mamę przed jej używaniem na bardzo długi czas. Przyznaję, zabrało nam wieki uszycie dla mnie sukienki (patrz: Made in Poland…), ale przyjemnośc z robienia czegoś w imię misji (szycie ubrań, aby zredukować zakupy w sieciówkach, które to produkują swoją odzież w Azji płacąc głodowe pensje tamtejszym robotnikom) dała mi wiele satysfakcji. Obiecałam sobie że, od tąd, kiedy będę jeździć do “tańszych” krajów zlecę sobie uszycie jakiegoś ubranka u miejscowego krawca, który to dostanie pracę, “normalne” za nią pieniądze, a ja coś szytego tylko i wyłącznie na mnie. Właśnie zrobiłam tak w Meksyku, czym zapoczątkowałam mój “projekt”.

Dochodząc do Meksyku, na razie ulepszyłam moje nawyki żywieniowe oraz wdrożyłam znaczącą ilość zdrowych produktów do mojej diety. Shayla (moja gospodyni, u której robiłam moją work exchange) odżywia się w bardzo zdrowy sposób, a jej jedzenie składa się głównie z tzw. Row Foods (czyli surowe jedzenie). Szczęśliwie, tutaj nie miałam żadnych usprawiedliwień, dla których “nie mogłabym” tego zrobić. Jedząc w tak smaczny i zdrowy sposób szybko zaczęłam się czuć świetnie, a to wystarczyło, aby poprawić moją dietę.

Oczywiście lub nie, mam jeszcze parę innych zmian, które chaciałabym wprowadzić w moim życiu i które zostały zainspirowane pobytem w Meksyku. Te są ciut większe, więc jeszcze we mnie rosną :)

Małe i duże zmiany, na krótki czy długi okres – nie ważne. Wszystkie mogą być dobrą zabawą i sprawić, że nasze życie będzie bardziej interesujące.

Z drugiej strony największe często zmiany i metamorfozy podróżnicze zachodzą w naszej głowie, lub na poziomie duchowym. I te moga zostać w nas na zawsze.

 

 

Get Inspired by Mexico City / Zainspiruj się stolicą Meksyku

So, this was supposed to be a post about finding inspiration whilst travelling. It was all nicely written and prepared to go. But that post has gone. I just found a blank page when opening my blog at home. I have no clue how did it happen. But I know, that I won't give up on it and will write a better one though ;)

In the meantime I am going to encourage you to search for inspiration in the colours of Mexico City on my photos. I used the word "colours" deliberately, because this city seemed more grey to me then colourful. Millions of grey buildings under a heavy sky, framing the ordinary and not-so-ordinary goings-on that always occur in such a big city.
But the colours are there. And they are doing well. I pictured the moments of colours. Because we are all choosing what we want to see, don't we? 


*****

To miał być post o tym jak odnajdywać inspirację podczas podróży. Miłam go prawie zapiętego na ostatni guzik. Niestety po otworzeniu bloga w domu zamiast posta zastałam białą stronę. Nie mam pojęcia jak to się stało, ale wiem, że sobie go nie odpuszczę i napiszę jeszcze lepszego ;)

W międzyczasie chciałabym zachęcić was do zaczerpnięcia inspiracji w kolorach stolicy Meksyku na moich zdięciach. Słowa "kolor" użyłam celowo, ponieważ miasto to dla mnie wydawało się bardziej szare niż kolorowe. Miliony szarych budynków pod ciężkim niebem tworzące ludziom mniej lub bardziej uchwytne chwile, które to najzwyczajniej na świecie zdarzają się w wielkim mieście. 
Nie mniej jednak kolory tam są i dobrze sobie radzą. Przedstawiam momenty kolorów. W końcu każdy wybiera, co chce widzieć, czyż nie tak?

 

I invite the inspiration into my life. 

***

Zapraszam inspirację do mojego życia.

Fuck the luck - make things happen / Pieprzyć szczęście - make things happen

You are so lucky, that you are going to Mexico!" - I heard numerous times before I went there. I also heard "Lucky you!" and other similar statements. We all say things like "I was lucky, because XYZ..." at some points in our lives...

Fuck the luck.
I did not go to Mexico because I met some kind of "Dream Completer" on my way to work who asked me "Would you kindly like to visit Mexico?". I had it clear in my mind that I wanted to go there, as I do with regards to other places. I actually have a list of countries I want to visit and just wait for the right time, circumstances and opportunities to make this real.

I asked my boss at work if I can get an unpaid leave if, as I was advised, I won't get a payrise. Our relationship is very good, so it wasn't a problem. The permission she gave was in part a product of our co-operation and effort, where we respect our differences and appreciate each other in the workplace. I don't consider it to be luck.

Once I had my unpaid leave approved, I contacted my friends in Mexico and informed them of my plans. Keeping in touch with friends on different sides of the globe is also an effort that not everyone is willing to make. It's always worth it though. Even if you don't see someone for years, you never know when you may have a chance to meet them again and what opportunities will arise because of it.

My ticket was purchased with my savings, which I am diligent about making even though I don't earn much. I have always been very good with spending or not spending money and this is not luck. It's my awareness, the willingness to give up on certain things and the time I dedicate to search for stuff to buy cheaper that make these savings happen.

The final step of my preparation for Mexico was to arrange my stay by doing work-exchange. That's the best way to travel in my view, especially if you wish for your trip to take longer than a traditional holiday. You work for someone by helping them with whatever they need and in return you get a place to sleep and food to eat.

I organized it through Workaway.Info, but there are other useful web sites for this purpose such as Helpex.

In travelling this way, you really learn about the country you visit. You fully experience the everyday local life lived by your hosts, and it does not cost you as much as a hotel would.


Fuck the luck. Bless desire, faith and determination.



WERSJA POLSKA / POLISH VERSION



"Ale szczęściara z ciebie, że jedziesz do Meksyku!" - słyszałam wiele razy zanim zaczęłam moją podróż. Orzeczenia o "szczęściu" słyszałam wielokrotnie w podobnych sytuacjach. Praktycznie wszystkim nam się to "szczęście" o uszy obija, a często nawet sami mówimy "Miałem szczęście, bo to i tamto..."

Pieprzyć szczęście. 

Nie pojechałam do Meksyku, ponieważ spotkałam po drodze do pracy "Pana Spełniacza Marzeń", który miło zapytał: "Czy masz ochotę zwiedzić Meksyk?"... Było to dla mnie jasne już od dawna, że chciałam zobaczyć ten kraj, tak jak zresztą inne miejsca na świecie. Na marginesie, mam taką listę państw, do których chcę pojechać i tylko czekam na odpowiedni czas, warunki i możliwości, aby tego dokonać.

Po pierwsze poprosiłam szefową w pracy o danie mi niepłatengo miesiąca wolnego, skoro mogą mi dać podwyżki. Nasza relacja jest bardzo dobra, więc uzyskanie pozwolenia na wyjazd nie było problemem. A jest dobra dlatego, że to wynik naszej wzajemnej współpracy i wysiłku w szanowaniu naszych różnic oraz docenianiu naszych ról w pracy. Nie odbieram tego jako "szczęścia".

Jak już moje wolne zostało potwierdzone skontaktowałam się z moim przyjaciółmi (śmiało twierdzę, że mogę użyć tego określenia:) i poinformawałam ich o moim przyjeździe. 
Utrzymywanie kontaktu ze znajomymi z różnych części świata to też obowiązek, którego nie wszyscy są w stanie się podjąć. Zawsze jednak warto. Nawet jeśli nie widzieliśmy kogoś przez lata, nigdy nie wiadomo, możemy mieć okazję, aby się nagle spotkać i wtedy się ją chwyta.
Bilet lotniczy zakupiłam z moich oszczędności, które starannie odkładam, nawet jeśli nie zarabiam zbyt wiele. Muszę przyznać, że jestem dobra w wydawaniu i nie-wydawaniu pieniędzy i to też nie jest szczęście. To moja świadomość, chęć aby coś sobie odpuścić i poświęcenie czasu na szukanie tańszych rzeczy pracuje na moje oszczędności.

Ostatnim etapem przygotowań do mojej podróży było zorganizowanie mojego pobytu na zasadzie wymiany pracy za wikt i opierunek. W moim przekonaniu to najlepszy sposób podróżowania, szczególnie gdy planujemy wyjechać na dłużej niż standardowy czas urlopu. Pracujemy dla kogoś pomagając mu np. w pracach domowych i dostajemy za to miejsce do spania oraz posiłki. 
Do znalezienia tego typu ofert używam Workaway.Info, ale można spróbować poszukać ciekawych ofert na innych stronach np Helpex. Podróżując w takich warunkach naprawdę uczymy się kraju, który odwiedzamy, bo doświadczamy go pełni poprzez branie udziału w codziennym życiu naszych gospodarzy no i oczywiście kosztuje nas to znacznie mniej niż pobyt w hotelu.


Pieprzyć szczęście. Błogosławić marzenia, wiarę i determinację.





 

It's a kind of Magic....

No, it's not Helloween and no, I am not dying. I am back in the UK and my last day in Mexico was pretty magical. All due to the fact that, despite being able to visit lots of lovely places in this massive city in just a day, I have also managed to go to a special sort of market, where they sell all the stuff for making magic. 

So if you need a Voodoo doll, or you want to get a lover and need some special herbs and the hair of a donkey, let's say, you go there to buy those and you can rock'n'roll with your recipe.  

****

Nie, to nie Helloween i nie, nie umarłam. Jestem spowrotem w United Kingdom, a mój ostatni dzień w Meksyku był magiczny. Wszystko dlatego, że po za zdążeniem ze zwiedzeniem tylu fajnych miejsc w tym wszechogromnym mieście w ciągu tylko jednego dnia zdołałam jeszcze udać się na coś w rodzaju "rynku czarodziejstwa", gdzie sprzedawane są wszelakie magiczne specjały.

Jeśli więc potrzebujesz laleczki Voo Doo, chcesz przywołać kochanka, lub też potrzebujesz specjalnych ziółek czy powiedzmy włosia osła przybywasz na owy rynek i możesz dawać czadu z twoją receptą na zaklęcie. 

 

Don't ask me what the hell is that...

You can get the talismans for good luck in business, love and health, and you can get solutions to your health problems by purchasing certain herbs and other "cosmetic" specifics. 

*****

Możesz też dostać tam talizmany na powodzenie w interesach, miłości czy zdrowiu, lub uzyskać rozwiązania na twoje problemy zdrowotne poprzez zakup pewnych ziół czy innych kosmetycznych specifików. 
 

It was a pretty enchanting experience for me, even though I have not performed in any magical ritual that day:) 

*****

Pobyt na "czarodziejskim rynku" okazał się dla mnie doświadczeniem uniosłym, nawet jeśli nie brałam tego dnia udziału w żadnych magicznych rytuałach:)

However the magic is around:)

*****

Nie mniej jednak magia jest w około:)

Coming back to Europe after spending a month in a truly magical country such as Mexico made me feel so energized and welcomed nice, old, good spirits within me :)

*****

Powrót do Europy po miesięcznym pobycie w jak najbardziej magicznym miejscu takim jak Meksyk naenergetyzował mnie i powitał we mnie stare dobre duchy :)

Uhuhuhu

La Sayulita está muy loca ;)

OK. So we are back from the beaches of Sayulita and I am off to Mexico City first thing in the morning, then late in the evening I will be catching my return flight to the UK.
Sayulita was hot and a bit crazy. A mix of Mexicans and Gringo’s (a Latin way of calling the citizens of US). But that’s not what makes La Sayulita crazy of course... Despite of its XXL size Margaritas it was a colony of strange black birds who lived over our cabañas and constantly burped. I swear, the noise these birds were making could be only compared to a loud burp.
Back on track, and there you go some shots from this lovely place, full of nature :)
 

*****

OK. Wróciliśmy więc z plaż Sayulity dosłownie niedawano, natomiast ja jutro rano lecę spowrotem do Mexico City, skąd późnym wieczorem wracam do Anglii. 

Na plażach Sayulita było gorąco i trochę zwariowanie. Miks Meksykanów oraz Gringo´s (popularna forma określania obywateli z USA w krajach Latynoskich). Oczywiście nie to decyduje o tym, że Sayulita była crazy. Oprócz koktajli Margarita w rozmiarach XXL była tam jakas dziwna kolonia czarnego ptactwa, ktora mieszkala sobie nad naszymi cabanas (kabina-pokój, który wynajmowaliśmy) i bez przerwy bekała. Przysięgam. Odgłosy, które owe ptaszki (lub raczej ptaszyska) wydawały mogą być porównane tylko do porządnego bekania z wyższej półki (lub w tym przypadku gałęzi)!

Ale do rzeczy i oto proszę parę fotek z tego fajnego i obfitego w naturę miejsca. 

Cemetery on the way to La Playa de Los Muertos

La Playa de Los Muertos  

La Playa de Los Muertos (again)

Pelicans!

Adios Sayulita!

Los Piramides de Sol / Pyramid of the Sun / Piramidy Slonca

Last Thursday I went to see Los Piramides de Sol in Teotihuacan, apparently the biggest Piramides complex in Mesoamerica. They are not far from Mexico City towards north and there are three words I can describe them with:

Powerful, Intergalactic and breathtaking, so I can´t say more...:)

******

W zeszly czwartek zwiedzalam Piramidy Slonca w Teotihuacn, podobno najwiekszy compleks budowniczy piramid w Ameryce Srodkowej. Polozone sa one na polnoc od stolicy Meksyku i moge je opisac tylko trzema slowami ( no, czterema;)

Potezne, interglaktyczne i zapierajace dech w piersiach, wiec nie moge nic wiecej (wy)powiedziec ;)

I don´t want to be a tourist...!

Pyramid of the Moon

The walk towards Pyramid of the Sun 

Almost on the top of it

 Pyramid of The Sun (it doesn´t show in here, but it´s massive!)

Maintenance Work

On the top of the Pyramid of the Moon

 

Again, the view on the pyramid of the Sun

See you on the beach!