Am I in The UK, because I couldn't make it out in my country..? / Jestem w UK, bo nie dałabym sobie rady w moim kraju..?

Most of you, my dear English and foreign friends may not be aware of the fact, how Polish immigrants in the UK are perceived by some people in their fatherland. You may be surprised to learn that there is a strong tendency to look down on the compatriots who do emigrate „on the island” (that's a popular term to use for the UK and Ireland) by some Poles, who have never left for Great Britain or abroad in order to look for a better future.

A few years ago during my short stay in Kraków I heard a surprising statement from a Polish male, who said, that young people in Poland think, that if someone left to earn money in GB it's because they were not capable of making it in Poland. What he meant is that Polish reality can be very tricky for most of the people and it requires you to be sharp to make your way in life, if not to say to survive. That's true, from that point of view - the Poles who left for work abroad did give up...

They did so for different reasons. Describing a polish reality would be a complex subject for a separate blog. Obviously life isn't the same for all Polish citizens in their country. Many Poles wanted simply to pursue the opportunities of working legally abroad, which their parents or grandparents never had, as Poland joined EU only in 2004, which brought those possibilities.

In my case it was a strong desire to live abroad, as I always felt that I wanted to get to know different countries and cultures. The UK „allowed” me finally to be who I really am and I always felt free here. The lifestyle and the money I earned here always were an added bonus and never the goal itself.

I speculate that this negative view on Poles in the UK has come from the fact, that there are so many of us who came to live here, that England (or London – the symbol of English culture to most foreigners) does not seem to be as „cool” to Poles in Poland as it could be. There have also been hundreds of stories in Poland about drunk, junky Polish people coming into The UK and giving us a bad reputation. I think that most Poles are more concerned by it, than Brits themselves, however it does not change the fact that these stories help to place Polish people in the negative light.

There is another important matter to point out. Having a career and proper education is a very strong value in Poland. I think even stronger, than here in the UK despite the prices for education and the amount of universities. Majority Poles of my generation have a Masters Degree and none of them want to wash the dishes in a restaurant in Poland. But some of them were OK to come and wash the dishes here in Britain. This in the eyes of some countrymen in Poland is seen as a failure.

The wave of Polish immigration since 2004 have maybe overwhelmed Great Britain, but at the same time has introduced a new culture to the country. Poles quickly gained a very positive reputation as hard, solid and reliable workers. British people were amazed that a job can be done efficiently and willingly and they were generous with their complements. No Polish politician would be able to influence the image of the Polish nation on that scale even by spending decades on it. Although this positive reputation has been questioned by less happy Brits who fairly or not claimed Poles take their jobs away from them, the good view of Poles still persists.

Just a shame that not in their own heads...

WERSJA POLSKA / POLISH VERSION

Większość z was moi drodzy angielscy i zagraniczni przyjaciele może nie wiedzieć, jak postrzegani są polscy imigranci w Wielkiej Brytanii poprzez niektóre osoby w swojej ojczyźnie. Może was zaskoczyć fakt, iż istnieje dość silna tendencja niedoceniania swoich rodaków „na Wyspach” (potoczne określenie Zjednoczonego Królestwa w Polsce) przez niektórych Polaków, którzy aby poszukać „lepszego jurtra” nigdy z kraju nie wyjechali.

Parę lat temu podczs mojego krótkiego pobytu w Krakowie usłyszałam od pewnego ziomka dość dla mnie zaskakującą tezę o panującym przekonaniu, że Polacy, którzy wyjechali „na Wyspy” aby zarobić, to ci, którzy się poddali, lub nie mogliby sobie w Polsce poradzić.

Miał na myśli, iż polska rzeczywistość dla większości ludzi może być bardzo zawiła, wymaga sprytu oraz inteligencji aby „umieć” w niej żyć, jeśli nie przeżyć.

Zgadzam się. Z tego punktu widzenia ci, co wyjechali w jakimś sensie się poddali.

Zrobili to z wielu różnych powodów. Opisywanie polskiej rzeczywistości to zadanie kopleksowe, na osobnego bloga i oczywiście życie nie jest takie same dla wszystkich Polaków w ich kraju. Wielu z nich po prostu chciało również wykorzystać możliwości legalnej pracy i pobytu za granicą, której nie mieli ich rodzice i dziadkowie, ponieważ Polska dołączyła do Unii dopiero w 2004.

W moim przypadku było to praganienie, aby mieszkać w innym niż Polska miejscu, bo od kąd pamiętam chciałam zwiedzać świat i poznawać obce mi kultury. Wielka Brytania „pozwoliła” mi być wreszcie sobą i zawsze czuam się tu wolna. Pieniądze czy lifestyle jaki tutaj mam są „efektem ubocznym” (w pozytywnym znaczeniu) mojego pobytu, ale nie były nigdy celem samym w sobie.

Spekuluję, iż ten negatywny obraz Polaków z Wysp w oczach ich rodaków z ojczyzny może wywodzić się tego, że żyje nas tutaj tak dużo, więc ani Anglia ani jej symbol Londyn nie jest już taki cool jak mogłby być. Są też setki historii w naszym kraju o zapijaczonych polskich żulach, którzy to w Królestiwie robią nam złą reputację (czytaj: wiochę). Mam wrażenie, że to bardziej Polacy są tym faktem przejęci niż sami Brytyjczycy, nie mniej jednak nie zmienia to faktu, że taki wizerunek Polaka na Wyspach nam nie pomaga.

Jest jeszcze jedna ważna kwestia. Kariera oraz dobre wykształcenie to w Polsce podstawa. Myśle, że nawet jest to warotść tam bardziej ceniona niż tutaj pomijając ceny za edukację oraz ilość uniwersytetów w UK. Większość Polaków z mojego pokolenia i młodszych ma magistra lub przynajmniej licencjat i nikt z nich tak naprawdę nie chce myć naczyń w restauracjach w Polsce. Całkiem sporo z nich jednak nie miało nic przeciwko, aby zmywać naczynia tutaj w UK. To, w oczach niektórych rodaków widziane jest jako porażka.

Fala polskiej imigracji od 2004 roku może i zalała Wielka Brytanię, ale tym samym pokazała jej całkiem nową kulturę (mam na myśli, nową emigrację zarobkową Polaków tak różną od tej powojennej i podczas socjalizmu). Polacy szybko wyrobili sobie bardzo dobrą reputację, jako ciężko pracujący i solidni pracownicy. Brytyjczycy byli (i nadal są) zdumieni, że można wykonać pracę efektywnie i do tego z chęcią i nie szczędzą nam komplementów.

Żaden z Polskich polityków nie byłby w stanie tak pozytywnie wpłynąć na image Polski i Polaków na taką skalę, uprawiając dyplomatyczne triki przez dzisiątki lat. Fakt, że reputacja ta od czasu do czasu jest kwestionowana przez niektórych mniej zadowolonych Brytyjczków, którzy sprawiedliwie lub nie zarzucają Polakom, że zabierają im pracę. Dobry obraz naszych rodaków jednak dominuje.

Szkoda tylko, że nie za często w głowach ich samych...