Polish People, Benefits and Bad Press / Polacy, Benefity i Black PR

After my penultimate post, in which I wanted to present a wide and complex topic, (how the Poles in The UK are perceived by their countrymen in Poland) it’s time for second thoughts.

A friend of mine informed me, that there is a boom for immigration of Polish families to The UK. They come here with no job arrangements, not knowledge of English, no plan for the future but with the assistance of a specially trained translator they get council houses in no time. My friend was upset about it as being a native Brit herself, she struggles with getting help from her local council, while some strangers from Easter Europe are well taken care of. I don’t like it either, but will refrain from commenting, since I never met a Pole in the UK who lives in a council house. On the other hand I don’t associate with Poles alone, not do I have a family to re-integrate with the Polish immigration, therefore can’t know the truth about it.

Intrigued by this shocking news I decided to do some Internet research on the opinion of the Brits on Poles in the UK. Was I wrong thinking, that we are praised and appreciated by the British?

I was unable to find out how many Poles benefit from council housing as such records are not available, unless I approached each council individually with this question. Forgive me, but I don’t fancy doing it. It was however quite straightforward to find out, that 371.000 foreigners claim social benefits. The figure lodes big, especially when represented by numbers and not percentage. I spent a few hours on searching the Internet and couldn’t really find any scandalous or clearly negative statements.

I focused on comments under press articles on this topic, as I believe that these can be considered true evidence in contrast with carefully tailored articles written by journalists.

I did find some posts which mentioned “No benefits for Poles in the UK” in response to a bad experience of a British man, who received no benefits when he was made redundant in Poland. The Poles were also blamed for the drop in wages, as some of them are ready to accept a poorer pay. That’s just life and everyone has a right to air their concerns or bitter feelings of injustice, especially when there is someone else who wants to listen and intervene. I wouldn’t say, however, that I saw anything bordering with hatred to extremism. Sadly, I assume that, it wouldn’t be the case if we swapped places.

A lot of comments made by the British on immigration in general were quite objective, which doesn’t surprise me, as objectivism and diplomacy are deeply rooted in the British society, much deeper than in the continental Europe.

We have this treat as a nation, that we feel ashamed of every countryman abroad, who as we like to say brings disgrace to us. For instance during my visit in Iceland my friend and I went at night for a walk in Reykjavik. In one of the main streets we spotted a small group of drunk junkies and we knew straight away they were Polish, even without listening to the language they spoke. We were right so, we laughed at the fact and avoided contact with them, but the truth was, that it was not funny to see that Polish margins of society can be found anywhere in the world.

The Brits do not tear their hair out over every man chav, even though it could be something to feel ashamed of (chav is a common noun for the undereducated individuals, who often live on benefits). After all none would feel proud of the part of their nation that consider McDonald’s staple food, struggle with writing and reading in their native language and gets intellectual inspiration from tabloids.

Going back to the opinion of the British about the Poles, what I found or did not find on line does not particularly bother or delight me. The battue for the Polish immigrants will continue for the simple reason, that there are many of us here and it has an impact on the state of matters in the UK. The long term consequences (either positive or negative) are yet to discover.

If someone builds their opinion about a certain nation based on articles in “Daily Mail” or “The Sun” but has never been to Poland, it doesn’t affect or interest me as a Pole. All I should really care about is how I am perceived as a person, a woman, an employee. That’s what really matters. I believe that many people can do just that, especially in the UK.

WERSJA POLSKA / POLISH VERSION

Po przedostatnim poście, gdzie w krótkim tekście chciałam przekazać wam pozytywną myśl na temat obszerny i zawiły, czyli jak postrzegani są Polacy w UK przyszedł czas na powtórna refelksję.

Dowiedziałam się bowiem od koleżanki, że niektóre polskie rodziny przyjeżdżają do Anglii bez pracy, języka oraz żadnego planu na życie i od razu dostają mieszkania socjalne, oczywiście przy pomocy zatrudnionego do tego typu celów tłumacza. Koleżance fakt ten  się nie podoba, szczególnie że względu na to, iż sama będąc rodowitą Brytyjką ma problemy z uzyskaniem pomocy od państwa, a "jacyś" nowi imigranci z Europy Wschodniej od razu są wspomagani. Mi też się to nie podoba. Nie mogę się jednak na ten temat rozwodzić, bo nigdy znam żadnego Polaka w UK, który mieszkałby w councilu, ale z drugiej strony nie obracam się w towarzystwie tylko Polaków i nie posiadam rodziny, którą mogłabym re-intergrować z imigracją polską, więc nie mam pojęcia jak to naprawę jest.
Zaintrygowana szokującymi dla mnie newsami postanowiłam zadać sobie troche trudu i poszperać w internecie opinii o Polakach w Anglii wystawione nie przez nikogo innego jak samych Brytyjczyków. Przecież mogłam się mylić zachłystując się pozytywną opinią (w moim odczuciu ) o Polakach u Brytyjczyków…

Ilu Polaków dokładnie korzysta z mieszkań socjalnych nie byłam w stanie się dowiedzieć, bo aby to zrobić musiałabym chyba kontaktować się z każdym councilem indywidualnie, na co wybaczcie mi, nie mam ochoty.

Nadzwyczaj łatwo za to było mi znaleźć rzucające się w oczy dane, iż 371.000 obcokrajowców pobiera obecenie świadczenia socjalne. Liczba wydaje się wysoka, szczególnie jeśli przedstawiona w cyfrach, a nie w procentach ;)

Poszperałam parę godzin i jakoś nie mogłam doszukać się skandalicznych ani nad wyraz negatywnych wypowiedzi. Skupiałam się głównie na komentarzach pod tekstami, bo to tam ludzie piszą co naprawdę myślą, a nie w strannie przygotowanych źródłach informacyjncyh.

Oczywiście, było parę wyrazistych artukułów w stylu “Nie będzie dla was Polacy benefitów w UK”, bo pewien Anglik takowych nie dostał kiedy stał się bezrobotny w Polsce, lub też parę komentarzy, że przez chętnych do pracy Polaków za niższe stawki, płace poleciały w dół. Samo życie, i każdy, kto czuje się przez tego typu sytuacje poszkodowany ma prawo podzielić się swoją frustracją, z tym kto go wspomoże. Nie podsumowałabym jednak, że do Polaków ziało nienawiścią lub większa goryczą.

Gdyby sytuacja była odwrotna, niestety w internecie oraz może i po za nim nie było by tak neutralnie.

Wiele komentarzy Brytyjczyków na temat samej polskiej imigracji (oraz imigracji w ogóle) było dość obiektywnych, co mnie nawet nie dziwi, bo obektywizm i dyplomacja są w społeczeństwie brytyjskim zakorzenione o wiele głębiej niż w innych europejskich krajach.

My Polacy mamy tak, że wstydzimy się za każdego rodaka za granicą (często też w kraju), który jak to lubimy mówić robi nam wiochę.

Na przykład kiedy razem z koleżanką podczas wycieczki na Islandię, przechadzałyśmy się nocą ulicami Reykjavika spostrzegłyśmy takich sobie paru żulików i bez wsłuchania się w język od razu wiedziałyśmy, że to Polacy. Niby się zaśmiałyśmy, że haha od razu można poznać, ale ominęłyśmy “gentelmenów” szerokim łukiem. Znowu nie było fajnie upewnić się, że polscy żule są na całym świecie.

Brytyjczycy nie wyrywają sobie włosów z głowy za każdego chava (popularne określenie nieedukowanej klasy społecznej, właśnie tej, która najcześciej korzysta z socjalu), a jest się czego powstydzić. Nikt chyba nie napawa się dumą z tej części społeczeństwa, która za podstawę swej diety uważa McDonald, ma problemy z czytaniem i pisaniem w swoim języku ojczystym, a doznania intelektualne zaspokaja brukowcami. Czuję się zmuszona dodać, że ta część społeczeńtwa jest całkiem spora.

Jednak Brytyjczycy nie utożsamiają się tak z każdym swoim rodakiem, a ich poczucie indywidualności jest tak głęboko zakorzenione, że bez trudu dystasują się do siebie na wzajem.

Wracając do opini Brytyjczyków o Polakach, to co znalazłam w internecie lub czego znaleźć nie było mi dane, specjalnie mnie nie zachwyca, ani nie martwi. Nagonka na Polaków w mniejszym lub większym stopniu będzie kontynuowana, bo jest nas tu po prostu dużo, a to w jakimś sensie zaburzyło dotychczasowy stan rzeczy w Królestwie. Czy konsekwencje na dłuższą metę będą dobre czy złe to się okaże w przyszłości.

Jeśli ktoś wysnuwa zdanie o pewnej nacji na podstawie arytykułów “wysokiej” rangi gazet takich jak “Daily Mail” lub “The Sun”, ale np. nigdy w Polsce nie był to i tak nie interesuje mnie zdanie takiej osoby na mój temat mojego kraju i mnie jako Polki. Jedyne, czym powinnam się przejmować jest to, jak jestem odbierana jako osoba, kobieta czy pracownik i tak chcę być oceniana. Wiem, że dużo ludzi tak potrafi, a już napewno tutaj.