Right – wrong, black – white. Yes – white, no – black. Or other way around. For example an article in a popular magazine with the title: “I am 30 years old and I am still living with my parents”. Two opinions underneath: “Yes, why not, it’s saving money blah blah…” and “No, absolutely not, because it’s wrong blah blah…” By the way, the heroine of the text feels ashamed of her current living arrangements. So I guess it’s black…
The news. Conflict in Syria; Bashar – bad (black), opposition OK (white). Yes, we know, there are a few organisations against this regime and not all so OK, but generally speaking they’re better than the "black guy", so it’s white.
The examples are plenty, but I want this post to be short and straight to the point. Perhaps you noticed, that I even used the colour white to associate it with the “good” things, and black with the negative. I did so on purpose.
White colour is taught to be an innocent – a good colour, black - very often the opposite. The same happens with the subjective opinions - they’re or a big "Yes" or sometimes even a bigger "No".
Black and white - in these categories a lots of us still tend to think, sadly even more when judging someone’s actions. We seem to discard the fact, that in between the black and white there are fifty shades of grey that cannot be taken into account because of lack of data on a certain subject, or because we are simply not encouraged to think in other way.
Those fifty shades of gray could be also called objectivism, but the objectivism doesn’t sell well and can be boring.
In fact, grey is boring too. So we are taught to think in black and white and when we see the gray we run away. And so on in circles. And then we say for example, that the media try to manipulate us.
Well, the media teach us to like something, and we quickly do so, therefore they provide us with more of it. Luckily in a colourful magazines and colour TV. So no black and white!
Simplistic text? So can be the black and white thinking ;)
WERSJA POLSKA / POLISH VERSION
Dobrze - źle, białe -czarne. Tak - białe, Nie - czarne. Albo na odwrót. Na przykład artykuł w popularnym magazynie pt. "Mam 30 lat i nadal mieszkam z rodzicami". Pod nim dwie opinie: "Tak, dlaczego nie, można zaoszczędzić pieniądze bla bla..." oraz: "Nie, absolutnie, to nie do pomyślenia, bla bla..." Bohaterka opowieści czuje się jedank jej sytuacją życiową lekko zażenowana. To chyba czarno się widzi...
Wiadomości. Konflikt w Syrii; Bashar - zły (czarne), opozycja OK (białe). Tak, wiemy, iż jest tam kilka organizacji przeciwko reżimowi i nie wszystkie aż takie OK, ale generalnie rzecz biorąc są lepsze niż ten "czarny facet", więc... białe.
Można by mnożyć przykłady, ale chcę aby ten post był krótki i do sedna. Może zauważyłeś, że użyłam koloru białego odnosząc go do rzeczy "dobrych", a czarnego do tych negatywnych. Oczywiście zrobiłam to specjalnie.
Kolor biały jest zazwyczaj przedstawiany jako niewinny - dobry kolor, czarny - często na odwrót. To samo dotyczy subiektywnych opini, są one albo wielkim "tak" albo czasem i większym "nie".
Czarne i białe - w takich kategoriach ciągle wielu z nas myśli, niestety czasem nawet bardziej kiedy ocenia czyjeś czyny. Zdajemy się odrzucać fakt, że między czarnym i białym istnieje piędziesiąt odcieni szarości, których nie bierzemy pod uwagę choćby ze względu brak informacji na pewien temat, lub dlatego, że po prostu nie jesteśmy zachęcani aby myśleć inaczej.
Te pięćdziesiąt odcieni szarości może również być zwane objektywizmem, ale ten się nie sprzedaje zbyt dobrze i może być nudny.
Fakt faktem, szary też jest nudny. Jesteśmy więc nauczeni myśleć na czarno lub biało, a kiedy dostrzegamy ową szarość to uciekamy. I tak w kółko. Potem mówimy np. że media próbują nami manipulować.
Media nauczają nas coś lubić, co szybko czynimy, więc one dostarczają nam tego więcej. Na szczęście w kolorowych magazynach i kolorowej telewizji. Nie na czarno-biało!
Uproszczony tekst? Tak jak czasami myślenie w kategorii czarne-białe ;)
No comments:
Post a Comment