 | |||
| Wikipedia.org |
I am not going to analyse the Ukrainian conflict, as this is not my role, nor am I in a position to do so. I only read and watch the news at the moment and feel sad seeing what’s going on in Ukraine. At the same time I can’t resist the thought, that this tragedy was inevitable. It’s a cruel but in some way natural path to freedom of a nation. Many countries went thought it, countless people have died on the way, regardless, there is no guarantee that by choosing this path the nation will take a right turn on the crossroad to a freer future.
What amazes me and not necessarily in a positive way, is the attitude of some people, who dare to judge this whole situation sitting by their computers and writing nasty comments on the polish news sites (I didn’t read the news on any international news portals yet). Poland and Ukraine have had a very close relationship throughout their history, but it doesn’t mean that these two countries love each other. In the past, Poland gave Ukrainian people a hard time and vice versa. My father’s family, like many other Poles suffered from Ukrainians. They had to abandon their homeland and flee from death at the hands of Ukrainians towards the West of Poland.
Does this therefore entitle me to judge what is right or wrong in a country that I haven’t even ever lived in? Does it authorise me publicly (as forums are public!) to call out the names of people whom I never met in person and declare that I don’t want any of them in my country, even if they need help?
I can understand that a lot of us have prejudices against our neighbouring countries. Maybe there are some valid reasons to think this way. This still doesn’t mean that what we think is right, and if our family members or friends would be part of the neighbour’s nation we wouldn’t probably think the same way. Why not keep those types of thoughts to yourself then?
Luckily, the Polish government normally divided against the Ukrainian situation, stands shoulder to shoulder with each other and wants to help as much as they can. They clearly know, that Poland had similar historical episodes in its fight for freedom and they seem to appreciate that at the end of the day we were lucky to gain free democracy without armed conflict.
The relationship between Poland and Ukraine is not perfect. Histories isn’t black and white nor are international affairs, but we are neighbours and by sharing borders we also share a similar spirit and values. So it doesn’t matter what we think, let’s just try to care. The Ukrainian nation is going through a tough time, and deserves respect, not negativity or simplistic judgements such as “It’s their own fault”.
Rather we should show tolerance and understanding for the people who like many others throughout history, are prepared to lay down their lives so that their people can live free together, in peace.
WERSJA POLSKA / POLISH VERSION
Nie jest łatwo napisać post na temat kraju, w którym się nigdy nie było, gdy tak naprawdę nie zna się jego historii. I co najważniejsze – jego ludzi. Nie mniej jednak, ze względu na obecną sytuację Ukrainy – sąsiada Polski, czuję, iż mimo tej niewiedzy, chciałabym podzielić się moimi myślami, aby się choć trochę z tym krajem zsolidaryzować. Przynajmniej tyle przecież mogę zrobić…
Nie będę analizować ukraińskiego konfliktu, nie jest to ani moim zadaniem, ani nie jestem do tego w żaden sposób uprawniona. W tych dniach oglądam tylko i czytam wiadomości ze współczuciem, przyglądając się temu, co się w tym kraju dzieje. Zarazem nie mogę się oprzeć wrażeniu, żeby tatragedia była nieunikniona. To okrutna, ale w jakiś sposób też naturalna droga do wolności narodu.
Wiele krajów przez nią już przeszło, niezliczona ilość ludzi umarła po drodze, nie mniej jednak niema gwarancji, iż wybierając ją, naród skręci w odpowiednią ścieżkę na rozdrożu do wolnej przyszłości.
Co mnie jednak zaskakuje – niekoniecznie pozytywnie, to nastawienie niektórych osób, które śmią oceniać tą całą sytuację, siedząc przed komputerami i pisząc wredne komentarze na polskich stronach informacyjnych (nie czytałam jeszcze wiadomości na zagranicznych portalach).
W europejskiej historii Polska i Ukraina były i są w bardzo bliskim związku, co nie znaczy, że oba te narody się uwielbiają. W przeszłości Polska dała w kość Ukrainie i na odwrót. Rodzina mojego ojca, jak zresztą wiele innych Polskich obywateli, cierpiała przez Ukraińców. Musieli oni opuścić swój dom na Wołyniu, gdzie ówcześnie mieszkali i uciekać na zachód Polski, chroniąc się od śmierci z ich rąk.
Czy fakt ten mnie w jakiś sposób upoważnia do pisania litanii zjadliwych orzeczeń i oceniania, kto ma rację, a kto nie w kraju, w którym nawet nigdy nie mieszkałam? Czy uprawnia mnie publicznie (forum jest publiczne!) do wyzywania osób, których nigdy osobiście nie spotkałam i “decydowania”, że nie chcę żadnej z nich u mnie w kraju w razie, gdyby zaszła taka okoliczność?
Mogę zrozumieć, że większość z nas ma uprzedzenia do naszych sąsiednich nacji, myśli stereotypami i paradoksalnie może ma nawet jakieś uzasadnione powody, aby tak myśleć. To wcale nie znaczy, że mamy rację i jeśli np. członek naszej rodziny, bądź przyjaciel pochodziłby zza naszej sąsiedniej granicy, pewnie nie myślelibyśmy w ten sam sposób. Dlaczego więc niezatrzymać tego typu przemyśleń dla siebie?
Na szczęście polski rząd – na co dzień podzielony w sprawie ukraińskiej, wydaje się stać ramię wramię i chce pomóc, jak to tylko najbardziej możliwe. Jasno wie, że Polska miała podobne historyczne epizody w walce o wolność i wydaje się zdawać sobie sprawę z tego, że tak naprawdę mieliśmy szczęście, sięgając po demokracje bez konfliktu zbrojnego.
Relacja miedzy Polską a Ukrainą nie jest ani łatwa, ani idealna. Historia nie jest czarnobiała, nie są też takie jej sprawy międzynarodowe, ale Ukraina to sąsiedni kraj i dzieląc z nią granicę, dzielimy także ducha oraz podobne wartości. Nie ma znaczenia więc, co myślimy, po prostu niech nas obchodzi ich los.
Ukraina przechodzi przez bardzo ciężki okres, potrzebuje szacunku, nie negatywnych komentarzy i uproszczonych ocen w stylu :”To ich własna wina”.
Okażmy więc tolerancję i zrozumienie dla tych ludzi, którzy jak wielu innych w historii gotowi są poświęcić ich życie, aby ich naród mógł żyć w razem w wolnym kraju i pokoju.
No comments:
Post a Comment