Always dance in the first row / Tańcz zawsze w pierwszym rzędzie

Ever since I can remember I have loved dancing. When I was a little girl I used to dance to my favourite tunes and invent "choreography" to them. However, when my mother offered to sign me up for dance classes in the local school I used to refuse constantly. Probably even if I was dragged there I would put myself in the last row. If you were or are one of those who hides at the back of the dance class you know why.

Fast forward years later and I still love dancing, even more than ever, and I attend dance classes on regular basis. I'm now always in the first row. It doesn't matter whether I get the steps right or wrong, nor if I like myself in the mirror of the classroom, I am there! And even though these are classes for adults I am one of the few who would actually stay in the first row.

Life goes too quickly, especially after teenage years, to continue carrying a typical lack of confidence and I have no time for learning how to dance through the crowds of others. And if you see that life is like a performance then get yourself to the first row, but make sure you don't cover the view for people who dance behind you.




WERSJA POLSKA / POLISH VERSION




Od kąd pamiętam zawsze uwielbiałam tańczyć. Kiedy byłam małą osóbką tańczyłam sobie do moich ulubionych utworów i kreowałam do nich "choreografię". Nie mniej jednak, kiedy moja mama proponowała mi abym zapisała się na jakieś zajęcia taneczne konsekwentnie odmawiałam. Nawet gdyby mnie ktoś na nie zaciągnął to i tak pewnie ustawilabym się w ostatnim rzędzie. I ci, którzy podobnie jak ja na lekcjach tańca wręcz wciskają się w ostatnie rzędy pewnie wiedzą dlaczego.

Po tylu latach nadal uwielbiam tańczyć. Ba, nawet jescze bardziej niż kiedyś, uczęszczam też regularnie na różnorakie lekcje tańca. I staję zawsze w pierwszym rzędzie. Nie zważając na to, czy pojmę szybko kroki, czy nie, bądź też jak wyglądam w lustrze sali do tańca.
Jednak muszę tutaj zaznaczyć, iż mimo to, że są to zajęcia dla dorosłych jestem jedną z niewielu, która staje w pierwszym rzędzie.
Życie leci za szybko, szczególnie po nastoletnich latach tak typowo naznaczonych brakiem pewności siebie, nie mam więc czasu na uczenie się tańca spoglądając zza pleców osób, które tańczą przede mną.
Życie jest jak występ. Dlatego stań człowieku dorosły w pierwszym rzędzie, lecz upewnij się że nie zakrywasz widoku tym, którzy tańczą za tobą.